•
صاحب و ناطق و مفسر، کلمات و آیاتی که در قرآن هست، امام زمان (عج) می باشند و ما نمی توانیم تفاسیر را مطلق بدانیم زیرا بنا به زمان و شرایط آیات تفاسیر مختلف دارند.
• خداوند در ابتدای سوره فجر، دو قوم عاد و ثمود و فرعون که در زمین فساد و طغیان کردند را ذکر می نماید در حقیقت کنایه به دشمنان اهل بیت( علیهم السلام) که سرنوشت آنها در عین قدرت و توانشان، را به خاطر بیاورند.
• ذکر داستان انبیاء و معجزات ایشان از این باب است که ظرفیت ذهن ما برای پذیرش معجزات و فضائل ائمه (علیهم السلام) زیاد شود.
• خصومت و خباثت دشمن هر پیغمبری مطابق با شان و مرتبه آن پیغمبر است. پس بدانید بدترین مخلوقات دشمن بهترین مخلوق
(پیامبر(ص)) هستند.
• گذر همه انبیاء به کربلا افتاده است و هر کدام به نوعی از مصائب امام حسین (علیه السلام) بهره مند شده اند.
• ذکر این مصائب برای ما بخاطر این است که از خواب غفلت برخیزیم.