فایل های صوتی :
931212-درباره آیه نور-جلسه اول.mp3
931213-درباره آیه نور-جلسه دوم.mp3
931214-درباره آیه نور-جلسه سوم.mp3
جلسه اول
بسم الله الرحمن الرحيم
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَىٰ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
خداوند در اين مثلي از نور خود مي زند كه هر كس را بخواهد به ان هدايت مي فرمايد.
يكي از طرق بهره مندي از قران كريم، فهميدن آن است.مى بايست براى فهم نيز به نزد خود صاحب قرآن برويم و فهم را از او بخواهيم!
سعي داريم در ارتباط با اين آیه گفتگو نماييم.
نور چيست؟
مطلب اول: ايا نور همين چيزيست كه ما مي شناسيم؟ اين چيزيكه ما به اسم نور مي شناسيم، نار است.
مطلب دوم: ما در ظلمتيم يا در نور؟!
براي پاسخ به اين مساله بايد با نشانه هاي ظلماني زندگي كردن آشنا شويم.
نور آن مطلب است كه خداوند بفرمايند.
مطلب سوم: عوارض ظلمت است. از عوارض ان مي شود به شك، اختلاف، يأس، شبهه و اضطراب اشاره نمود.
مطلب چهارم: اختلافات به اندازه افزايش شدت نور افراد كاسته مى شود. هرچه بر تقوا افزوده شود، نور بيشتر خواهد شد.
مطلب پنجم: نور نياز حياتى ماست و حيات ما به آن وابسته است. و هر آنچه نور شخص اضافه گردد عقل او و در نتيجه بهره مندي او افزايش مي يابد.
باز هم همان سوال اول، نور چيست؟
قرآن نور است؟ قرآن در ما نور ايجاد مي كند؟ امروز ما در دنياي اسلام اين همه تعابير مختلف و بعضاً متضاد از قرآن مي بينيم، اينها نشان از نور بودن قرآن است؟!!! جايي كه نور باشد، اختلافي نخواهد بود.
نور كجاست؟
هر آنكس به ثقلين متمسك شود، نجات خواهد يافت. اهل بيت عليهم السلام تنها و تنها كشتي نجاتند.
هرآنکس قرآن را بدون ثقل دبگر گرفت روز به روز گمراهتر و بر ظلمتش افزوده تر مى شود.( وننزل من القرآن ما هو شفاء ورحمة للمؤمنين ولا يزيد الظالمين إلا خسارا (۸۲/ اسراء)
حضرت فرمودند كه به خدا قسم منظور از نور امام عليه السلام است و به يقين امام در دل مومنين از خورشيد تابان تر است.
حال چه كنيم به اين نور متوجه شويم؟
جلسه دوم
گفته شد هر آنجا كه نور در آنجا باشد، اختلاف نخواهد بود و اين يكي از تعابير نور واحد بودن ائمه عليهم السلام است.
نور در درون است نه در خارج. نشان آنهم تصميم گيرى ما در امور بر اساس يافته ها مى باشد.
حضرت امام باقر ( عليهم السلام) مى فرمايند آدمى به نور امام، زنده است. و در ادامه مى فرمايند هيچ بنده اى ما را دوست نمى دارد و ولايت ما را نمى پذيرد مگر آنكه خداوند قلبش را پاك كرده باشد.
انسانى كه قلبش به نور امام عليه السلام روشن است، افكار و اعمالش وراى افعال و افكار دشمنان ايشان است.
برگرديم به آيه نور : نور خداوند مثلى دارد و مثل آن چراغدانى است كه چراغ آن درون يك حباب است.
بنابر روايتى كه از اهل سنت هم نقل شده است، چراغدان و حباب حضرت صديقه سلام الله عليهاست و نور اهل بيت عليهم السلامند.
خداوندا جايگاه نورت در كجاست؟
فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ( نور/ ٣٦)
محل استقرار اين انوار، حضرت زهرا سلام الله عليهاست.
در اينجا اين سوال پاسخ داده مى شود كه چرا زمانی که خلیفه دوم قصد آتش زدن خانه ایشان را داشتند، خود حضرت زهرا سلام الله عليها پشت در مى آيند؛ چون نگاهبان چراغ ( حضرت اميرالمومنين عليه السلام) ، چراغدان و حباب ( حضرت صديقه سلام الله عليها) است.
جلسه سوم
گفته شد چراغدان و حباب، حضرت زهرا سلام الله عليها هستند و چراغ و نور، ولايت اميرالؤمنين عليه السلامند كه مشتق از نور حضرت رسول (ص) هستند. كه اين نور وابسته به خداوند متعال است.
حال اين نور در زمين چگونه تجسم پيدا مى كند؟
اين نور كه امري معنوي است، براي آنكه در اين دنيا حضور پيدا كند و اهل دنیا از آن بهره مند شوند، بايد در كالبد ماده در بيايد.
قرآن هم حقيقتي است غير قابل دسترس و براي آنكه قابل لمس شود، نازل مى گردد. و ان حقيقت در لباسى قرار داده شده است كه خوانده شود. (انا جعلناه قرآناً عربيا، انا انزلناه قرآناً عربيا) براى ارتباط با قرآن، بايد آن را خواند.
ميراث پيامبر (ص)
آنچه از سوى خداوند براى هدايت بشر بود از سوى پيامبر(ص) آمده است، و آن دو ميراث پيامبر (ص)، عترت و قرآن هستند.
عترت حقائقي نوراني هستند كه راه ارتباط مخلوق با خداوندند و كانون توجه خداوند بر روى زمين ایشانند.
با ولى الله مى توان ارتباط برقرار كنيم؟
آن حقائق نوراني، قابل ارتباطند همچنان كه ما در روابطمان با ديگران ، با حقيقتمان كه روح باشد، ارتباط برقرار مى نمائيم.
روح ما به چه چيزى برپاست؟
روح ما به خودش برپا نيست چرا كه با اين فرض، به نوعى از شرك مبتلا شده ايم.
آنچه كه روح ما به آن برپا مى باشد نور ولايت است. جسم ما وابسته به روح است و خود روح وابسته به نور ولايت مى باشد.
نور ولايت به چه برپاست؟
نور ولايت نيز به ذات خود قائم نيست بلكه به نسبتى كه با خدا دارد، قائم مى باشد.
حال آنكس كه به اميرالمؤمنين عليه السلام اهانت كرده است، به خدا توهين كرده است! چون او مَثَل نور خداوند است.
نور خدا عوارض مادى بر او راه ندارد و هر جا او صدا زده شود، جوابگو خواهد بود اما همانطور كه خدا كه در همه جا حضور دارد ولى در كعبه و مسجد بهتر در مى يابيم.
اما ما چقدر از حضور آنان حيا مى كنيم؟
ملعونانى كه حق ايشان را غصب كرده اند، بى ترديد جهنمى اند چون دشمن نور الله اند.
دیدگاه خود را بنویسید