راه صیانت از عقائد

فایل های صوتی :

جلسه اول

هدایت الهی

خداوند در قرآن کریم می فرمایند : رَبُّنَا الَّذي أَعْطي‏ کُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدي‏ ( طه /۵۰). هر مخلوقی که خلق شده است خداوند هدایت او را بر عهده گرفته است.بدان معنا که همه مخلوقات را هدایت نموده است و بر هر کدام شأنی قائل است و با یکدیگر متفاوت است.

حال خداوند متعال، علی الدوام بنده اش را مورد عنایت قرار می دهد و او را در تمامی عرصه های زندگی هدایت می نماید.

آیا ما شاکر حقائق و هدایت و نعمتی که از سوی خداوند، اعطا می شود، هستیم؟ یا در برخورد با آنها دچار قیاس و تشکیک آن حقائق می شویم؟

باید بدانیم که سهم و نصیب ما با شکر گزاری به درگاه او، زیادت می یابد.

رفتار اجتماعی ما در مقابل عقائد و حقائقی که یافته ایم، چگونه است؟

چرا عقائد خود را در مواجهه با دیگران بازگو می نماییم و آنها را مورد بررسی قرار می دهیم؟ قرار نیست در ارتباط با دیگران عقائد خود را با هم قیاس و مبادله نمائیم. منشاء بسیاری از خطاها و شبهات در همین نقطه واقع می گردد.

عملکرد ما در برابر دیگران در مقام گفتار

همه ما دارای باورها و عقائدی هستیم که یا آنها را از طریق شنیده بدست آورده ایم و یا در درون ما از کودکی نهادینه گشته است.

در برخورد با دیگران اگر آنها را مطرح نمودیم، در حالیکه اطلاعات کافی و لازم را نداشته باشیم و فن بیانمان قوی نباشد، آن عقیده هم در نظر ما خراب می شود و هم در نظر شخص مقابل.

عملکرد ما در برابر دیگران در مقام شنیدار

در مواردی که چیزی خلاف عقیده و تفکر خود می شنویم، در حالیکه اطلاعات کافی در جهت دفاع از عقیده خود نداشته باشیم، باور قبلی را از میان بر نمی داریم و در مقابل، شنیده را نیز انکار نمی نمائیم. اما اگر انکار نمودیم در حالیکه اطلاعات کافی نداریم، آن عقیده مورد تمسخر واقع می گردد و بعد از آن در معرض پذیرش آن عقیده غلط قرار می گیریم.

نصیب خود از اعتقادات را در حالیکه توانایی دفاع از آن را نداریم، در معرض نقد و بررسی دیگران قرار ندهیم.

جلسه دوم

در جلسه پیش گفته شد در هنگامیکه با عقائدی مخالف عقیده خود روبرو شدیم، در صورت عدم اطلاع کافی و نداشتن قدرت بیان، موضع سکوت انتخاب نماییم و با دو فرض بالا، انکار نیز ننمائیم.

در قبال عقائد حقه خود و دیگران چه وظیفه ای داریم؟

صحبت های جلسه پیش بدان معنا نمی باشد که باید نسبت به دین و عقائد و یقین مان بی تفاوت باشیم، بلکه بدان معناست که اگر اطلاعات کافی نداریم، این گوهر را معرض تهدید و آسیب قرار ندهیم.

«المجالس مؤثره» یکی از نکات بسیار مهم می باشد اگر به بهانه یک جلسه اعتقادی با کسی که دارای مشکلات اعتقادی است ارتباط داشتیم، خود نیز دچار شک و تردید خواهیم شد.

شخصی که اطلاعات کافی ندارد مانند آب قلیلی است که در مجاورت نجاسات خود نیز نجس می شود.

شیطان برای آنان که پاکند و عقیده سالم دارند، برنامه دارد و یکی از آنها عرضه کردن و مناظره کردن عقیده در میان جمع است.

طریق علم آموزی

طریق علم آموزی که متاسفانه بصورت غلط تعبیر و توصیه شده است، این است که می بایست حرف همگان را شنید و آنچه درست بود را تبعیت و پیروی نمود. اما این کلام هم خلاف عقل است و هم توصیه شرع نیست. آنچه دین دستور داده است و عقل هم آن را تایید می نماید، آنست که معلم، باید آدمی عالم و صادق باشد.

اما بعضی به اشتباه با استناد به آیه «فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ» بر این باورند که باید حرف همگان را گوش کرد و آنچه که دارای حکمت بود پذیرفت. اولاً می بایست گفت « القول» در این آیه به معنای حقایق صحیحی است که از سوی خداوند متعال تبیین می شود. ثانیاً رویه مومن این نیست که خود را در معرض همگان قرار دهد بلکه اگر در برخورد با یک جمله و عبارت حتی از دشمن آن را درجا رد ننماید بلکه شاید حاوی پیام و هدایتی از سوی خداوند در آن باشد.

راه افزایش بهره مندی از هدایت

کلیدی که خداوند جهت افزایش بهره مندی افراد تعلیم نموده اند، تقوا است.

اتقوا الله يعلمكم الله (بقره ۲۸۲) حرمت خدا نگاه دارید تا خداوند شما را تعلیم نماید. تقوا موجب پاکی درون می شود و پاک شدن درون، باعث می شود حقائق جلوه گر شود. پیام همه فرستادگان الهی بر تفوا بوده است.

جلسه سوم

در جلسه پیش از تقوا به عنوان کلید افزایش بهره مندی از هدایت الهی صحبت به میان آمد.

انبیا مرتباً در دعوت هایشان مردم را به تقوا می خواندند. تقوا به معنای حرمت نگاه داشتن خداوند متعال است و اینکه انبیا انسان را به این امر توصیه می نمودند به این معناست که آدمی در درون خودو در قلب خود برای خداوند حرمت قائل باشد.

تقوا امری بزرگ و با اهمیت

گرامی ترین افراد در نزد خداوند متعال، با تقواترین آنانند و عاقبت از آن متقین است. تقوا به معنای حرمت نگاه داشتن خداست. حرمت نگاه داشتن شخصی حتی به ظاهر، ریا نیست بلکه اقتضای ادب و شخصیت حفظ حرمت شخص و یا مکانی نیز می باشد.

تقوای خدا به این معناست که همه اوقات حواسمان باشد که که در پیشگاه او هستیم و او ناظر بر اعمال ماست. و تقوا همانیست که ملاک رتبه بندی اشخاص است.

کلید تقوا ورزیدن چیست؟

اولاً آنکه خداوند حاضر و ناظر است، چه درجمع و چه در تنهایی.

ثانیاً خداوند اعمال و زمان و مکان هایی را جهت کسب تقوا بگونه ای که آسان و ساده باشد، تعلیم نموده است.

روزه از اعمالی است که تقوا در آن حاصل می گردد. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون»

ماه مبارک رمضان نیز از زمان هایی است که تقوا در آن امید می رود به ما عنایت شود. چون مهمان خداوند در آن زمان هستیم.

بیت الله، حرم ائمه علیهم السلام، محل نماز شخص و مسجد نیز از این دست به حساب می آیند.

استغفار و توبه

راه بازگشت بسوی خداوند نیز همواره باز است. و این راه برای گناهکاران بازتر! چون آنان به بازگشت بسوی خداوند محتاج ترند.

همچنین بخوانید...

دیدگاه خود را بنویسید

جستجو

بایگانی نوشته‌ها

برچسب‌ها