جلسه اول

شب قدر و جایگاه آن

از مقولات اعتقادی که به آن اهتمام می ورزیم شب قدر و اعمالی است که  در آن وارد شده است. ارزش و جایگاه این شب در ادعیه به روشنی بیان شده است. یکی از دلایل بلندمرتبگی ماه مبارک وجود شب قدر، در آن است. شب قدر از  هزار ماهی که در آن شب قدر نباشد، برتر است. از ویژگی های دیگر ماه مبارک آن است که قرآن در آن نازل شده است. (شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن)

شب قدر شب ولایت

یکی از ویژگی های شب قدر این است که ملائک و روح به زمین نازل می  شوند. در شب قدر هر آنچه که از آن به اسم تقدیرات نام برده می شود به تأیید حضرت ولیعصر (عج) در می آید و این دلیل نام گذاری دیگر این شب به نام، شب ولایت حجت خدا حضرت صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه) می باشد. 

نزول قرآن در شب قدر

همچنین قرآن در این شب بر قلب ایشان نازل می گردد و نه جای دیگر. زیرا  که مخاطب این کلام در عصر حاضر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) است.  چنانکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) در حدیث ثقلین به آن اشاره داشته اند که قرآن و عترت را در میان شما به یادگار می گذارم که این دو حقیقت (که از  وجود آن حضرت است) باهم و درکنار هم قرار دارند و نمی توان آنها را از هم  جدا کرد.

تفکیک ناپذیری قرآن و عترت

بعد از شهادت پیامبر(صلی الله علیه و آله) امیرالمؤمنین(علیه السلام) از جانب آن حضرت مأمور به جمع آوری قرآن بودند، تمامی قرآن از جانب  پیامبر(صلی الله علیه و آله) به ایشان انتقال داده شده بود. قرآنی که  امیرالمؤمنین(علیه السلام) مشغول جمع آوری آن بود برای عده ای از صحابه که برای از دنیا رفتن پیامبر(صلی الله علیه و آله) روز شماری می کردند، پذیرفتنی نبود. زیرا در آن قرآن به روشنی  شأن نزول آیات و تفسیر و تبیین آنها بیان شده بود که منافع آنها را به خطر می انداخت.

 لذا قرآنی که امیرالمؤمنین(علیه السلام) جمع آوری کرد را نپذیرفتند و خود مشغول به جمع آوری قرآن شدند. بنابراین از همان ابتدا اقدام  به جدایی  این دو ثقل نمودند که آغاز گر چند فرقه شدن مسلمانان انجامید که تا امروز نیز جریان دارد. و آن قرآن که توسط امیرالمؤمنین علیه السلام جمع شده بود، در دسترس مردم نخواهد بود تا قیام حضرت صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه) که مجدد این دو حقیقت؛ قرآن و عترت؛ به یکدیگر می پیوندند و حقیقت دین برای  همگان آشکار می گردد.

شب قدر حقیقتی زنده

شب قدر دارای حقیقتی زنده هست. در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله)  نزول ملائک و روح در شب قدر بر ایشان رخ می داد و بعد از آن حضرت بر  جانشینان ایشان. به عبارتی اگر کسی که مسلمان باشد و بخواهد شب قدر و آنچه  در آن می گذرد را بپذیرد ناگزیر باید به امامت ائمه(علیهم السلام) اقرار  نماید. ولی کسانی که منکر این امر هستند شب قدر را تنها سالگردی تاریخی می  دانند که تنها در صدر اسلام و بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) رخ داده است.

جلسه دوم

معجزه چیست ؟

تعریف و مفهومی که از آن به معجزه تعبیر می شود در قرآن با نام آیات بینات معرفی می گردد. به این معنی که با مشاهده و رو به رو شدن با آنها  آدمی نسبت به خداوند متذکر می شود. به عبارت بهتر معجزه فعلی خارق العاده از یک فرد نیست که باعث گرایش افراد به سمت او شود بلکه فعلی است که رنگ  بوی خدایی دارد و بلافاصله آدمی را نسبت به خدا یادآور می گردد.
 

معجزه بودن قرآن

همانطور که گفته شد معجزه امری است از جانب خدای متعال. یعنی چگونگی و کیفیت آن و همچنین زمان و مکان بروز آن همگی از جانب خدا تعیین می شود و فرستاده ی او هیچ دخل و تصرفی در آن ندارد. قرآن نیز از معجزات الهی است و  به عنوان معجزه پیامبر(صلی الله علیه و آله) شناخته می شود. هر آیه ای از  قرآن که از طرف پیامبر(صلی الله علیه و آله) برای مردم خوانده می شود به  اذن و خواست خداوند است و خود پیامبر(صلی الله علیه و آله) هیچگونه دخل و  تصرفی در آن ندارد.
 

ایمان چیست ؟

همانطور که گفته شد قرآن معجزه پیامبر خاتم(صل الله علیه و آله) می  باشد که این معجزه چیزی نیست جز کلام خدا(کلام الله). ولی ممکن است این  سؤال برای بعضی ایجاد شود که این کتاب فرقی با سایر کتب ندارد؛ و یکسری جملات است که بر روی کاغذ نگارش شده است. دقیقاً از چنین نقطه ای به بعد  بحث ایمان آغاز می شود. یعنی اینکه من چقدر و به چه میزان اعتقاد قلبی و  باطنی نسبت به مقولات الهی دارم و آنها را می پذیرم. هرچه این اعتقاد و  پذیرش عمیق تر و محکم تر باشد و به عبارتی ایمان من از مرتبه بالاتری برخوردار باشد رابطه من با خدا نزدیکتر و ملموس تر خواهد بود.
 

آیا پیامبران الهی در تمامی امور قاهر هستند ؟

ممکن است این تصور در ذهن عده ای نسبت به فرستادگان الهی شکل گرفته  باشد که ایشان در تمامی امور می توانند دخل و تصرف داشته باشند و به عبارتی انسان هایی هستند ماورای سایرین. در حالی که چنین نیست فرستادگان الهی  همگی از جنس بشر بوده اند و همیشه بهانه مخالفین در مقابل ایشان نیز این  بوده که شما تمامی شئوناتتان به مانند ماست و از این رو نمی توانید فرستاده  خدا باشید. 

فرستادگان الهی تنها در ارائه معجزه برای مردم از جانب خداوند مجوز  داشتند و در سایر امور به مانند دیگران بودند ولو اینکه حتی به ایشان آسیب می رساندند و یا آنها را می کشتند ولی امری خارق العاده به جهت مقابله با این دشمنی ها از ایشان بروز نمی کرد، زیرا که می بایست بر همگان ثابت شود ایشان بندگان خدا هستند و هیچ چیزی از خود ندارند.

جلسه سوم

آفتی در مقولات الهی

یکی از اصلی ترین مسائلی که در مقولات دینی و الهی شایع است این مطلب  است که افراد گرفتار تحقیق و مطالعه صرف می شوند. یعنی به عنوان مثال در  تشرف به بقاع متبرکه ائمه(علیهم السلام) بیشتر توجه فرد به سمت مطالب تاریخی مربوط به آن امام و تقدم و تأخر اتفاقات زمان ایشان معطوف است و توجهی به زیارت و حال معنوی لازم برای آن ندارد.

البته منظور رد کردن تحقیق و مطالعه نیست بلکه توجه دادن به این نکته است که هر کدام از این موضوعات(حال معنوی و تحقیقات دینی) جایگاه خود را  دارند که اگر به آن توجه نشود باعث غفلت و خسران فرد می گردد.
 

اصل خواندن قرآن است

در رابطه با استفاده از قرآن باید توجه داشت که دچار مسائل حاشیه ای نشد. چون به عنوان مثال عده ای به این آفت دچار می شوند که آیا ترتیب سوره ها در قرآن موجود، نسبت به آن چیزی که بر پیامبر(صلی الله علیه و آله) نازل  شده است تفاوتی دارد؟

در حالی که خدا چنین چیزی از ما نخواسته و تنها ما را به خواندن قرآن امر کرده است و روایات نیز بر این دستور صحه می گذارند و می گویند قرآن را  همانگونه که به شما تعلیم شده است بخوانید...
 

بهره مندی از قرآن مراتب دارد

همانطورکه گفته شد همه افراد می توانند قرآن را بخوانند و توصیه خود  قرآن نیز بر خواندن آن است. البته خواندن قرآن، مراتب مختلفی از بهره مندی را برای افراد به همراه دارد. عده ای با خواندن قرآن بر ایمانشان افزوده می  شود و عده ای نیز به کفرشان افزوده می شود و گمراه تر می شوند.
 

ایمان امری درونی 

ایمان مقوله ای است که هر فرد در درون خود ایجاد می کند و ارتباطی به بیرون ندارد. باید توجه داشت که با تقوا خود را بسازیم و از حواشی به دور  باشیم تا بتوانیم به آن ایمان حقیقی و ارزشمند دست پیدا کنیم.