تفاوت ادراک مؤمن با غیر مؤمن

فایل های صوتی :

جلسه اول

آفتی در جهان ارتباطات

یکی از ثمرات دنیایی که در آن زندگی می کنیم و از آن تعبیر به جهان ارتباطات می شود این است که دیگر ادراکات شخصی و فردی ما به حاشیه رفته است و نسبت به آن غافل هستیم. و این در حالی است که همگی این تصور را داریم که این کثرت ارتباطات و یا به اصطلاح در دسترس بودن مزیتی است که بسیار به ما کمک کرده است غافل از آن که ضربه ای مهلک به ما زده است. این بدان معنا نیست که نباید ارتباط داشت بلکه ارتباط باعث رشد آدمی است ولی نه اینگونه ارتباط. ارتباطی که باعث بالندگی و رشد می شود که از آن تعبیر به صله رحم می شود ارتباطی است محدود و در حوزه آشنایان و فامیل و نه اینگونه ارتباطاتی که امروزه شکل گرفته که هیچ محدودیتی در گستره آن وجود ندارد و افرادی که مخاطب ما قرار میگیرند هیچگونه آشنایی و پیشینه ی ارتباطی نسبت به ما ندارند و ما با آنها کاملاً بیگانه هستیم.

حال اینگونه ارتباطات نامحدود و بی قاعده باعث از دست دادن ادراکات شخصی در من می شود زیرا داده هایی که از طریق ارتباطات دریافت می کنم ناخودآگاه موضوعات و مقولاتی را برای من به عنوان الویت مطرح می کنند که خودم به شخصه نسبت به آنها بی اهمیت بودم و لذا از این زمان به بعد آنچه که مورد نظر شخص من بوده است به حاشیه رانده می شود و نسبت به آن غافل می شوم.

راه توجه به ادراکات درونی

همیشه در مواجهات با مقولات مختلف از جمله مقولات دینی باید توجه داشته باشیم که خودمان باشیم یعنی آنچه را که شخص من می پسندد و یا نمی پسندد را مورد توجه داشته باشم نه اینکه القائاتی که دیگران و سایر فضاها به من دیکته کرده اند را تکرار کنم و با معیار های آنها نسبت به موضوعی دفاع کنم و یا موضوع دیگری را بپذیرم.

علت سختی در پذیرش دین

یکی از دلایل درگیری هایی که افراد با دین و وجوه مختلف آن پیدا می کنند این است که خود را مستقیماً با دین مواجه نمی کنند بلکه با یکسری تفکرات و پیش فرض های قبلی با دین روبه رو می شوند که در واقع هدفشان از این رو به رو شدن تنها مقابله و جبهه گرفتن است بدون آنکه منظور و حرف دین را بشنوند و بعد با درک و حس درونی خود نسبت به آن موضع بگیرند.

نام حسین(علیه السلام) یک از تأثیر گذارترین مقولات در عالم

از موضوعاتی که در درون همگان اثر دارد و خداوند این اثر را در درون آن قرار داده است نام حسین است. روایات زیادی در تصدیق این حقیقت بیان شده است که قبل از ظهور اسلام و به انبیاء پیشین ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام بیان شد و ایشان بر آن حضرت و مصیبتی که بر او وارد خواهد شد گریستند. امروزه نیز کسی که مختصری با امام حسین علیه السلام و یاران آن حضرت آشنا می شود دیگر نام آن بزرگوار برایش همراه با اندوه و حزن است و این حس و حال از آن مواردی است که بسیاری سعی در رد آن به بهانه های گوناگون از جمله اینکه این حس تلقینی بیش نیست دارند.

جلسه دوم

توجه به صحت ادراکات

در موضوع توجه به ادراکات باید توجه داشت دچار این اشتباهات نشد که اولاً القائات دیگران نباید ما را نسبت به این دریافت ها بی توجه کند و آنها را از اصل بودن خارج کند. ثانیاً باید توجه داشت که آنچه را که ما در درون به عنوان دریافت تلقی می کنیم آیا حقیقتاً از فطرت اصلی ما منتج می شود یا اینکه از یک سری باورهای غلط که در ما درونی شده است بر می خیزد.

راه حفظ سلامت در ادراکات

گفتیم باید توجه داشت که آنچه را که به عنوان دریافت های درونی یا ادراکات تلقی می کنیم بر گرفته از فطرت اصیل انسانی ما باشد. یعنی اینکه امکان دارد به دلایلی فطرت خود را دچار تغییر و تضعیف کرده باشیم. راه جلوگیری از این حالت اهمیت دادن به دریافت های فطری و عمل کردن به آنهاست که این عمل باعث می شود حساسیت و شدت درک این احساس های درونی تقویت شده و افزایش یابد.

راه دیگر تشخیص این صحت مراجعه به معیار و محکی بیرونی است که اولاً در صحت و درستی آن شکی نیست و ثانیاً انحراف و همچنین راه کار اصلاح آن را ارائه می دهد. این منبع چیزی نیست جز خدا و ولی او که از خود من آگاه تر و مسلط تر هستند.

احترام به دریافت های درونی پیرامون واقعه کربلا

در راستای بحثی که تا به اینجا شد می بایست نسبت به آنچه که در درون خود بعد از شنیدن و لمس وقایع کربلا احساس می کنیم احترام بگذاریم. یعنی آنها را اصل قرار بدهیم و القائات و شبهاتی که می خواهند این درک درونی را متهم کنند و ما را بر آن بدارند که توجهی نسبت به آنها نداشته باشیم بی توجه باشیم.

هم سو بودن حکم الهی و طبیعت این عالم

از نکاتی که باید به آن توجه داشت این است که احکامی که خداوند در دین برای بندگان ارائه می دهد به جهت طبیعتی است که خلق کرده و حاکم بر این عالم است. به عنوان مثال وقتی امام رضا علیه السلام می فرمایند : یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (علیهما السلام) اى پسر شبیب! اگر خواستی براى چیزى گریه کنى براى امام حسین (علیه السلام) گریه کن! ( بحار الانوار، جلد۴۴،‌ص۲۸۶) یعنی اینکه این گریه کردن امری است که در خلقت لحاظ شده است و لذا من باید خود را همراه با تمامی خلائق این عالم که برای آن حضرت محزون و گریان هستند نمایم و اینگونه است که فطرت من اصالت و طبیعت خود را حفظ و تقویت می کند.

جلسه سوم

اجر رسالت پیامبر(صلی الله علیه و آله) امری آشنا و واضح

یکی از اصول و احکام اصلی دین که توسط پیامبر(صلی الله علیه و آله) بیان شده است این مطلب است که در ازای رسالت من و به تعبیر قرآن به عنوان اجر رسالت تنها از شما یک چیز را می خواهم و آن هم مودت نسبت به اهل بیت(علیهم السلام) است. ... قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى ... (شوری/۲۳). و این مودت برای همگان مشخص و روشن است که به چه معناست و از طرف دیگر زمانی هم که در قیامت نسبت به این حکم الهی قرار است بازخواست و پرسش شود حتماً هیچگونه شک و شبهه ای نسبت به آن در درون هیچ فردی قرار نداشته است که اینگونه نسبت به آن حسابرسی خواهد شد.

نکته ای در مودت نسبت به اهل بیت (علیهم السلام)

همانطورکه پیش تر نیز اشاره شد احکام خدا با طبیعت این عالم هماهنگ هستند و لذا در موضوع مودت نسبت به اهل بیت (علیهم السلام) نیز توجه داشته باشیم که پایه و بنای این محبت در وجود و فطرت همگان قرار داده شده است و به بیانی برای همه این مودت شناخته شده و آشناست.

عالم مطیع ولی خدا

زمانی که خداوند شخصی و حقیقتی را به عنوان ولی خدا در این دنیا قرار می دهد عقلاً و منطقاً تمامی مخلوقات دیگر باید او را بشناسند زیرا که امور هر چه که در این دنیاست به دست اوست. و لذا در زمان هر یک از ائمه(علیهم السلام)؛ از امیر المؤمنین(علیه السلام) تا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه) همه ی موجودات مطیع محض این اولیاء خدا بوده و هستند. وجود ما نیز از این امر مستثنی نیست و به روشنی می دانیم که ولی ای از جانب خداوند برای ما قرار داده شده است و او را در درون خود آشکارا می یابیم.

مصیبت امام حسین(علیه السلام) اکسیر اعظم

از موضوعات مهمی که در این عالم توسط خدا قرار داده شده است و فطرت همه آدمیان جدا از دین و مذهب و عقیده نسبت به آن واکنش نشان می دهند و به سمت آن میل می کنند مصیبت امام حسین(علیه السلام) در کربلاست. وضعیتی که شنیدن وصف آن دل همگان را به درد می آورد و همه از شنیدن آن محزون می شوند. که البته جنس این حزن و اندوه به گونه ای است که باعث نجات آدمی و سوق دادن او به سمت سعادتمندی می شود و لذا از آن به اکسیر اعظم نیز تعبیر می شود.

همچنین بخوانید...

دیدگاه خود را بنویسید

جستجو

بایگانی نوشته‌ها

برچسب‌ها